Onwerkelijke werkelijkheid

Vandaag was het dan zover.. de wekker ging om 5.00 uur en na een lekker ontbijt stapten wij om 6.15 uur in de auto richting Bwindi Impenetrable Forest (het ondoordringbare woud). Hoe dichter wij bij het woud kwamen, hoe enthousiaster wij werden en hoe hoger de hartslag. Na een korte briefing met de do’s en don’t zijn we de jungle ingetrokken, op naar een toegewezen familie berggorilla’s. Na zo’n twee uur wandelen kregen wij te horen dat wij er bijna waren, nog een steile heuvel op middels het gebruik van onze wandelstokken en eenmaal daar zagen we de eerste gorilla! Nog wat verscholen en de rest van de groep zagen we ook nog niet. Wij moesten onze wandelstokken achterlaten en gingen op de steile helling achter de gorilla aan. De gorilla’s gaan snel naar beneden en doen dit meer rollend dan lopend. Zonder onze wandelstokken op de steile stukken was het wat moeizaam lopen en dus besloot steef het op z’n gorilla’s te proberen: vallen, rollen en weer opstaan (eigenlijk kwam dit meer door een gebrek aan balans 😅). Terwijl wij stonden op de helling kwam ook langzaam de rest van de familie naar beneden: de Silverback als leider, vele vrouwtjes, enkele pubers en wat pasgeborenen. Een van de gorilla’s kwam op ons af, liep over mir haar voeten en vervolgde haar weg naar beneden. We zijn de gorilla’s gevolgd de vallei in en hebben daar rustig kunnen genieten van de gorilla’s terwijl zij lekker zaten te eten en te relaxen. Totaal krijg je een uur om deze dieren te bewonderen en vast te leggen, en dit hebben we dan ook met volle teugen gedaan. Na het uur zijn we teruggekeerd uit de jungle, hebben we nog een aandenken gekocht en zijn we inmiddels weer aangekomen bij onze lodge waar we nog heerlijk gaan nagenieten! Onze reis nadert helaas zijn einde, maar niet voordat we morgen nog een romantische boottocht hebben gemaakt, donderdagavond nog deelnemen aan een nachtsafari en vrijdagochtend afsluiten met, jawel, een paardrijsafari!

Liefs van ons!